Jolanda Bredewolt (Midden) Samen met haar dochters Linda (links) en Laura (rechts). © Pix4Profs/Moreno Molenaar
ROOSENDAAL – Een kleine zorginstelling heeft veel meer mogelijkheden om zorg op maat te bieden en rekening te houden met de wensen van cliënten, dan een grote instelling. Neem Zorg- en Logeerhuis De Regenboog aan de Florisdonk in Roosendaal. Daar staan momenteel dertien cliënten geregistreerd. Als zij aangeven dat ze willen gaan wandelen, gaat eigenaar Jolanda Bredewolt (59) met ze wandelen. De keerzijde van de medaille is dat de eigenaressen van De Regenboog bijna nooit vrij zijn. Maar dat deert Jolanda Bredewolt niet: ,,Ik vind het allemaal geweldig!”
Henk den Ridder
U viert het koperen jubileum van De Regenboog. Hoe is het 12,5 jaar geleden ontstaan?
,,Mijn zoon Edwin begeleidde in zijn vrije tijd een jongen van 30 met het verstandelijk vermogen van een 3-jarige. Edwin zat toen op Cios. Hij vroeg of die jongen een keer bij ons mocht slapen. Ik vond het zo leuk. Ik had een groot huis en was alleen. Er kwamen steeds meer kinderen. Ook kinderen die wat… heftiger waren. Ouderen kwamen na die ene keer toen een mevrouw vroeg of we dagbesteding hadden. Zij zou naar een zorginstelling moeten omdat ze voor de reguliere dagbesteding ‘te zwaar’ werd. Dagbesteding hebben we niet. Wel een-op-een-begeleiding. Deze mevrouw krijgt nu na zeven jaar nog zorg van ons maar ligt alleen nog maar op bed. We zijn daar zes uur per dag voor de volledige zorg.”
En kinderen?
,,De kinderen die bij ons zorg krijgen hebben ook echt medische zorg nodig. Kunnen niet zelfstandig eten, lopen, functioneren en kunnen vaak ook niet praten. De fysiotherapeut komt dan hier om te oefenen en we hebben vaak contact met huisarts. Onze kracht is ook het kleinschalige. Vaak hebben de cliënten een vaste begeleider wat we ook belangrijk vinden voor mensen met een vorm van dementie en voor de bijzondere kindjes. Zo is er minder vaak verwarring bij de cliënten.”
Hoeveel cliënten heeft u nu?
,,Dertien. Omdat we de volledige zorg op ons nemen kunnen we er niet meer aan. Ik doe het nu samen met mijn dochters Laura en Linda. Zoon Edwin helpt ook. We hebben zzp’ers en stagiaires. We werken met het pgb van de cliënt, het persoonsgebonden budget. Dat werkt tegenwoordig prima. Vroeger moest de cliënt dat allemaal zelf beheren en wat over was, moest weer terug. Je maakte makkelijk fouten. Nu wordt het budget beheert door de Sociale Verzekeringsbank. Als je eenmaal in dat portaal staat, gaat alles heel goed. Ik zet mijn facturen erin, de cliënt controleert en keurt de declaratie goed of af. Heel simpel.”
Terwijl binnen drie oudere dames gezellig een potje sjoelen, legt Jolanda Bredewolt uit wat voor soort hulp De Regenboog verleent.
,,Ik heb cliënten waar ik ’s morgens vroeg naartoe ga om ze te douchen of om na een operatie wonden te verzorgen. Ik merk, als een cliënt nog bij de partner woont, dat ze vaak bang zijn dat ze uit elkaar worden gehaald. Wij zorgen ervoor dat dit niet hoeft. Ik neem cliënten wel eens mee hier naartoe om de partner te ontlasten. Het is een-op-een-begeleiding. Er zijn cliënten waar ik thuis bijna alles doe. Ook eten koken, wassen of schoonmaken. Ik praat ook altijd met de partner. Dat kan omdat ik er de tijd voor kan nemen.”
Bent u blij dat u eigen baas bent en geen onderdeel van een grote organisatie?
,,Ik ben aan niemand verantwoording verschuldigd. We worden natuurlijk gecontroleerd, maar we zijn zelf de baas. We regelen alles zelf. Als een cliënt een grotere luier nodig heeft, dat krijgt ie die morgen. We kunnen doen wat de cliënt nodig heeft. Er was iemand die nog één keer over de Boulevard in Vlissingen wilde rijden in een cabrio, met een zonnehoed en een zonnebril op. Hup, wij met zijn allen de auto’s in en naar Vlissingen. Visje gegeten en weer terug. Dat is toch prachtig!”
U hebt thuis ruimte genoeg om mensen op te vangen. Er staat zelfs een piano in de kamer.
,,We krijgen vaak mensen die niet goed functioneren in de dagbesteding en daar weg moeten. Vaak moeten ze dan met tegenzin naar een zorginstelling. Omdat wij een-op-een-begeleiding bieden kunnen wij nog wel voor ze zorgen. Zo wilde een man niets liever dan muziek maken, maar op de dagbesteding kan dat niet. Hij nam zijn muziekboek hier mee naartoe en kroop achter de vleugel. Ik geniet als zij genieten. Ze zijn mijn vitamientjes.”
U doet het samen met uw kinderen. U en uw gezin hebben veel ingeleverd. Bijvoorbeeld een groot deel van uw woning.
,,Dat voel ik niet zo. Ik vind het geweldig. Vergeet niet, dat ik ook geen partner heb. Ik loop elke dag 10 tot 15 kilometer. Dat is mijn ontspanning. Nee, ik vind het echt niet zwaar. Als ik om 23.00 uur de administratie wil gaan doen, is er niemand die me tegenhoudt. En als we naar een feestje willen gaan, bellen we een zzp‘er. Ik betrek mijn dochters ook steeds meer bij de bedrijfsvoering. Zeg meiden, hoe vinden jullie het eigenlijk om met je moeder te werken?”