BEELD MARC DRIESSEN
Heleen Verwijs: ‘Het is toch gebeurd, de hele woongroep is besmet’
‘Het is toch gebeurd. We hebben een uitbraak in een van mijn vestigingen. Eerst één geval en later bleken álle bewoners van deze kleinschalige woongroep voor mensen met dementie besmet te zijn met het virus. En een deel van het personeel ook. Stiekem dacht ik de afgelopen tijd weleens: zou het ons lukken om het virus buiten de deur te houden? Maar nee dus, nu is een hele woongroep besmet. Dat is zo balen.
Niet te achterhalen..
We weten niet hoe het is binnengekomen, dat is niet te achterhalen. De bewoners zitten al lange tijd geïsoleerd. We baseren ons steeds op klachten. Vorige week maandag hebben we een bewoner op basis daarvan getest, twee dagen later bleek die het virus inderdaad bij zich te dragen. Dan breidt het cirkeltje zich uit. Eerst werden de bewoners getest, daarna het zorgpersoneel. Ik ben zelf ook getest. Geen fijn onderzoek.
Eén bewoner is overleden. Van de bewoners die positief zijn getest, heeft een deel tot nu toe nergens last van. Van de positief geteste zorgmedewerkers hebben de meeste geen klachten, een enkeling heeft milde klachten. Het betekent vooral dat ik veel moet regelen, om te beginnen moeten familieleden op de hoogte worden gebracht. Die reageerden geschrokken natuurlijk, maar gelukkig kreeg ik ook veel positiefs terug. Ze zeiden dat wij ons uiterste best hebben gedaan.
Het betreft een kleine woongroep
Het gaat om een kleine woongroep waar normaal gesproken zes mensen wonen. De gangen zijn smal, er is een huiskamer waar gezamenlijk wordt gegeten en verbleven. Het personeel heeft nauw contact met de bewoners bijvoorbeeld bij het wassen en aankleden. De kans op verspreiding van het virus is daarom groot. In principe verandert er voor de bewoners niet zo heel veel op deze woongroep door de uitbraak. Hun gezondheid wordt goed in de gaten gehouden.
Dat ik zelf nog niet weet of ik besmet ben, heeft me nog eens met de neus op de feiten gedrukt: ik ben verantwoordelijk voor meerdere locaties en mag dit virus niet verspreiden. Dat betekent: nog meer op afstand doen, bewoners zo min mogelijk zelf bezoeken. Als dat toch nodig is, dan een mondkapje op en handschoenen aan om eventuele verspreiding te voorkomen. Ik doe veel via beeldbellen en met foto’s die worden gemaakt door verzorgend personeel, voor zover dat mogelijk is.
De sfeer is niet veranderd
Aan de sfeer verandert niet zo heel veel: het gaat om mensen met dementie. Sommige van hen hebben geen idee. Omdat alle bewoners van deze woongroep besmet zijn, hoeven we gelukkig geen bewoners op hun eigen kamer te laten verblijven om verspreiding te voorkomen. Het kan erg ingewikkeld zijn als die bewoner niet snapt waarom dat moet. Mensen die zich goed genoeg voelen, kunnen gewoon blijven rondlopen. Iedereen is hier al besmet. Een geluk bij een ongeluk.
We zetten het zorgpersoneel dat positief is getest en geen klachten heeft juist op deze afdeling in. Zo kunnen we toch goede verzorging bieden. Daardoor is op deze afdeling momenteel juist veel aandacht voor de bewoners gelukkig. En dan is het nu afwachten of, en hoe ziek bewoners zullen worden. Ik hoop dat ze het zullen redden.”